دوراهی بین انتخاب خواسته های شخصی یا انتظارات دیگران سختترین تصمیم زندگی منه!
حالا دری به زندگی ام باز شده است که خواسته من نبوده، برای فرار از موقعیت و س این راه را خودم ایجاد کردم بدون اینکه تلاشی کنم این راه ختم به اهواز میشود و چمران ،راه دیگر که همه ی تلاشم را درحدی که میشد انجام دادم و دری باز نشد آن هم اهواز بود و جندی شاپور و محقق شدن آرزویم و هدفم ! امامن راه گشوده را انتخاب کردم چون دیگر خسته شده ام، از روحیه م دور شده از صفر شروع کردن و تلاش و تلاش برای یک کنکور دیگر ، این را از سفید شدن موهایم و بالاتر رفتن نمره چشم هایم هم میشه فهمید ولی همین ها نیست ،من روحیه و جسارت سابق را ندارم شاید یکجور معنی اش خودباختگی باشد ولی هرچه که هست دیگر هدف و رویایم از چشمم افتاده !من ثبتنام کرده ام ولی همه من را با آن هدف میخواهند ثبتنام کرده ام مشغول بستن ساکم بودم تا به خابگاه بروم کارت تغذیه ام را نگاهی می اندازم و داخل کیف پولم جا میدهم ،ولی باید خلاف این رفتار کنم ، چون آینده ای تضمین شده ندارد، چون از اول هم " تو که این را نمیخواستی " میخواستی؟
نه یعنی دیگر هیچ چیز را نمیدانم ، نمیدانم کجای این زندگی ام ،برگه انصراف را چند روز بعد از ثبتنام پر کردم، یک هفته نشده، چرا؟ !
و من به چرایش و هزار جوابی که در مغزم سرازیر میشود دوباره فکر میکنم ، میگویم دلیلش بیماریست ، ولی خودم میدانم این بی اهمیت ترین دلیل است ،میخواهد سوال بپرسد گوشیم را برمیدارم تماسی با دوستم میگیرم فقط میخواهم این گفتگو را تمام کنم .
متوجه میشود و به رویم نمی آورد . کارهایم تمام میشود ساعتها در ایستگاه قطار می نشیم .مغزم پر از حرف وفکر است ولی هیچکدام به هیچ جا نمیرسد همه حرف ها هستند، تکرار میشوند ،ولی نتیجه ای گرفته نمیشود، خودم هم گیج شده ام درست یا غلط را نمیدانم !
- دوسال محروم میشوی ازکنکور ! میگویم میدانم ، میدانم ولی هیچ فکر نکرده ام که باید با زندگی ام چه کنم ،
- اشکال ندارد تو که از اول هم درس نخوانده بودی هدفت همان کنکور علوم پزشکی بود ناراحت نباش از آنکه محروم نمیشوی! و من حالم از همه ی کنکور و امتحان ها بهم میخورد و هیچ چیز را نمیدانم جز این که خسته ام خیلی بیشتر از آنکه دیگران میبینند!
و با خود میگویم
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ / هفت رنگش میشود هفتاد رنگ!
درباره این سایت